نسبت امنیت انسانی و توسعه پایدار

نویسندگان

محمدعلی قاسمی

چکیده

دو پارادایم امنیت انسانی و توسعه پایدار، پس از پایان جنگ سرد و با پیش‏گامی ارگان‏های سازمان ملل طرح شده اند. طرح دو پارادایم مذکور، نشان از آن دارد که محققان و پ‍‍ژوهش‏گران مطالعات امنیت ملی، در پارادایم های سابق کاستی‏هایی مشاهده می کردند. از این‏رو، در نگاهی دقیق تر، معلوم می شود هر دو پارادایم از موضوعات مشابهی انتقاد و راه حل‏های مشابهی مطرح می کنند. بنابراین، بین آنها هم‏پوشانی‏ها و شباهت‏های قابل توجهی دیده می شود؛ از جمله اینکه هر دو بر ستون‏های مشترک جامعه،اقتصاد و محیط زیست با تأکیدات متفاوت تکیه می کنند. در نوشتار حاضر، پس از بررسی محتوای دو پارادایم مذکور، درس‏هایی که آن دو می توانند از یکدیگر بیاموزند، مطرح شده و استدلال می شود که به دلایل فوق می توان آنها را در پارادایم واحد و جامع ترکیب کرد، پارادایمی که احتمالاً می‏تواند عنوان «امنیت انسانی پایدار» داشته باشد.

Sign up for free to access the full text

اگر عضو سایت هستید لطفا وارد حساب کاربری خود شوید

منابع مشابه

نسبت ژئوپلیتیکی امنیت زیست‏محیطی و توسعه پایدار؛ مطالعه موردی دریاچه ارومیه

ژئوپلیتیک انتقادی در قالب نقد رویکردهای سنتی و طرح مفاهیم زیستی، در نقش نقاد الگوی توسعهِ مخربِ محیط زیست سر بر آورده است. در این میان، سود‏انگاری برخاسته از اندیشه‌ مدرنیته و رویکرد سخت‌افزارانه، به همراه کوشش برای توسعه و تأمین نیازهای جمعیت، زیست‌بوم‌های مختلف را دچار تخریب کرده و نتایج آن در قالب تشدید مخاطرات محیطی نمود یافته‌ است. از این رو، ارزیابی پایداری محیط زیست در فرایندِ توسعه با چ...

متن کامل

نسبت امنیت و توسعه؛ الزامات سیاست خارجی

چگونگی مفهوم‏سازی و نوع نگاه به‏ رابطه امنیت و توسعه، نقش مهمی در پیکربندی سیاست‏ خارجی و دستاوردها و ناکامی‏های آن ایفا می‏کند. در این مقاله، این استدلال مطرح شده است که در زمانه کنونی با توجه به گسترش دستورکار امنیت و غلبه رویکرد ایجابی به امنیت بر نگاه سلبی به آن، بین امنیت و توسعه رابطه‏ای مبتنی بر حاصل جمع مثبت حاکم است و بدون وجود یکی از آن‏ها، دیگری به خطر می‏افتد. در نتیجه این تحول، فاص...

متن کامل

تحولات نیروی انسانی و توسعه پایدار

این مقاله فاقد چکیده می​باشد.

متن کامل

امنیت ملی و توسعه پایدار: پارادایم پساواشنگتنی و حکمروائی خوب

چکیده حکمروائی خوب یک اصطلاح غیرمتعیّن است که به اقتضای بستر تفسیر می­گردد. این اصطلاح با هدف توسعه مردم­سالاری و مساوات، هم دارای ابزارهای وسیع­تر و هم اهداف گسترده­تر است. این نوع حکمروائی و توسعه پایدار، دو مفهومی هستند که به یکدیگر مرتبط­اند و اگرچه حکمروائی خوب، توسعه پایدار را ضمانت نمی­کند، اما فقدان آن، تحدید و مانعی برای توسعه پایدار می­شود. از سوی دیگر، امنیت، شرایط و بسترهای تحقق این...

متن کامل

منابع من

با ذخیره ی این منبع در منابع من، دسترسی به آن را برای استفاده های بعدی آسان تر کنید


عنوان ژورنال:
فصلنامه مطالعات راهبردی

ناشر: پژوهشکده مطالعات راهبردی

ISSN

دوره 11

شماره 41 2008

میزبانی شده توسط پلتفرم ابری doprax.com

copyright © 2015-2023